آسیب نخاعی چیست؟
۱۳۹۹/۹/۱۵ آسیب به هر قسمت از نخاع یا اعصاب در انتهای کانال نخاع اغلب باعث تغییرات دائمی در قدرت ، احساس و سایر عملکردهای بدن در زیر محل آسیب می شود.
اگر اخیراً آسیب نخاعی را تجربه کرده اید ، به نظر می رسد همه جنبه های زندگی شما تحت تأثیر قرار گرفته است.
. ممکن است تأثیرات آسیب دیدگی خود را از نظر ذهنی ، عاطفی و اجتماعی احساس کنید.
بسیاری از دانشمندان خوشبین هستند که پیشرفت در تحقیقات روزی بهبود آسیب های نخاعی را ممکن می کند. مطالعات تحقیقاتی در سراسر جهان ادامه دارد.
در این میان ، درمان ها و توانبخشی به بسیاری از افراد مبتلا به ضایعات نخاعی امکان می دهد زندگی مستقل و مثمر ثمر داشته باشند.
مغز و سیستم عصبی مرکزی شما
سیستم عصبی مرکزی از مغز و نخاع تشکیل شده است. نخاع ، از بافت نرم ساخته شده و توسط استخوان (مهره ها) احاطه شده است ، از قاعده مغز شما به سمت پایین گسترش می یابد و از سلول های عصبی و گروه های عصبی به نام تراکت تشکیل شده است که به قسمت های مختلف بدن شما می روند.
انتهای تحتانی نخاع شما کمی بالاتر از کمر شما در ناحیه ای بنام conus medullaris متوقف می شود. در زیر این منطقه گروهی از ریشه های عصبی به نام cauda equina وجود دارد.
تراکت در نخاع شما پیام هایی را بین مغز و بقیه بدن شما حمل می کند. دستگاههای حرکتی سیگنالهایی را از مغز شما برای کنترل حرکت عضلات منتقل می کنند. دستگاه های حسی سیگنال هایی را از قسمت های بدن به مغز شما منتقل می کنند که مربوط به گرما ، سرما ، فشار ، درد و موقعیت اندام های شما هستند.
آسیب به رشته های عصبی
این که علت آسیب زا باشد یا غیرترومایی باشد ، آسیب بر روی رشته های عصبی عبوری از ناحیه آسیب دیده تأثیر می گذارد و ممکن است بخشی یا تمام عضلات و اعصاب مربوطه شما را در زیر محل آسیب مختل کند.
آسیب قفسه سینه یا کمر می تواند بر تنه ، پاها ، کنترل روده و مثانه و عملکرد جنسی شما تأثیر بگذارد. آسیب گردن (دهانه رحم) علاوه بر تأثیر بر حرکات بازوها و احتمالاً توانایی تنفس ، همان مناطق را تحت تأثیر قرار می دهد.
دلایل عمده آسیب های نخاعی
شایعترین علل صدمات نخاعی در ایالات متحده عبارتند از:
حوادث وسایل نقلیه موتوری. تصادفات اتومبیل و موتورسیکلت علت اصلی آسیب های نخاعی است که تقریباً نیمی از آسیب های جدید نخاع را هر ساله تشکیل می دهد.
سقوط. آسیب نخاعی بعد از ۶۵ سالگی بیشتر در اثر زمین خوردن ایجاد می شود. به طور کلی ، زمین خوردن باعث حدود ۳۱٪ از آسیب های نخاعی می شود.
اعمال خشونت آمیز. بیش از ۱۳٪ از آسیب های نخاعی ناشی از برخوردهای خشن است که معمولاً شامل زخم های ناشی از گلوله است. زخم چاقو نیز شایع است.
آسیب های ورزشی و تفریحی. فعالیت های ورزشی ، مانند ورزش های ضربه ای و غواصی در آب کم عمق ، باعث ایجاد حدود ۱۰٪ از آسیب های نخاعی می شود.
مصرف الکل از هر ۴ آسیب نخاعی ۱ مورد است.
بیماریها سرطان ، آرتروز ، پوکی استخوان و التهاب نخاع نیز می تواند باعث آسیب نخاع شود.
عوامل خطر
اگرچه ضایعه نخاعی معمولاً نتیجه یک حادثه است و ممکن است برای هر کسی اتفاق بیفتد ، عوامل خاصی ممکن است شما را در معرض خطر بیشتری برای حفظ آسیب نخاعی قرار دهند ، از جمله:
مرد بودن آسیب های نخاعی تعداد نامتناسبی از مردان را تحت تأثیر قرار می دهد. در حقیقت ، زنان تنها حدود ۲۰٪ از آسیب های نخاعی آسیب دیده در ایالات متحده را تشکیل می دهند.
در سن ۱۶ تا ۳۰ سالگی. اگر بین ۱۶ تا ۳۰ سال سن داشته باشید به احتمال زیاد دچار آسیب تروماتیک نخاعی خواهید شد. متوسط سن هنگام آسیب دیدگی ۴۳ سال است.
بیش از ۶۵ سال سن. سقوط باعث بیشترین آسیب در بزرگسالان مسن می شود.
انجام رفتارهای پرخطر. غواصی در آب خیلی کم عمق یا ورزش بدون پوشیدن تجهیزات ایمنی مناسب یا اقدامات احتیاطی مناسب می تواند منجر به آسیب نخاعی شود. تصادفات وسایل نقلیه موتوری دلیل اصلی صدمات نخاعی برای افراد زیر ۶۵ سال است.
داشتن اختلال استخوان یا مفصل. اگر اختلال دیگری داشته باشید که بر استخوان ها یا مفاصل شما تأثیر بگذارد ، مانند آرتروز یا پوکی استخوان ، یک آسیب نسبتاً جزئی می تواند باعث آسیب نخاع شود.
علائم
توانایی شما در کنترل اندام های خود پس از آسیب نخاعی به دو عامل بستگی دارد: محل آسیب در امتداد نخاع و شدت آسیب نخاع.
پایین ترین قسمت طبیعی نخاع به عنوان سطح عصبی آسیب دیدگی شما نامیده می شود. شدت آسیب اغلب "کامل" نامیده می شود و به عنوان یکی از موارد زیر طبقه بندی می شود:
کامل. اگر تمام احساس (حسی) و توانایی کنترل حرکت (عملکرد حرکتی) در زیر آسیب نخاعی از بین برود ، آسیب شما کامل نامیده می شود.
ناقص اگر در زیر منطقه آسیب دیده عملکرد حرکتی یا حسی داشته باشید ، آسیب دیدگی شما را ناقص می نامند. درجات مختلف آسیب ناقص وجود دارد.
علاوه بر این ، فلج ناشی از آسیب نخاعی ممکن است به شرح زیر باشد:
تتراپلژی. این به عنوان کوادریپلژی نیز شناخته می شود ، این بدان معنی است که بازوها ، دست ها ، تنه ، پاها و اندام های لگن تحت تأثیر آسیب نخاعی قرار دارند.
پاراپلژی این فلج تمام یا بخشی از تنه ، پاها و اندام های لگن را تحت تأثیر قرار می دهد.
تیم مراقبت های بهداشتی یک سری آزمایشات برای تعیین سطح عصبی و کامل بودن آسیب انجام می دهد.
صدمات نخاعی از هر نوع ممکن است منجر به یک یا چند مورد از علائم و نشانه های زیر شود:
از دست دادن حرکت
از دست دادن یا تغییر احساس ، از جمله توانایی احساس گرما ، سرما و لمس
از دست دادن کنترل روده یا مثانه
فعالیت های رفلکس یا اسپاسم
تغییر در عملکرد جنسی ، حساسیت جنسی و باروری
درد یا احساس سوزش شدید ناشی از آسیب به رشته های عصبی نخاع
مشکل در تنفس ، سرفه یا پاکسازی ترشحات از ریه ها
علائم و نشانه های اضطراری
علائم اضطراری و علائم آسیب نخاعی پس از تصادف ممکن است شامل موارد زیر باشد:
کمردرد یا فشار شدید در گردن ، سر یا کمر
ضعف ، عدم هماهنگی یا فلج در هر قسمت از بدن شما
بی حسی ، گزگز یا از دست دادن احساس در دست ها ، انگشتان ، پا یا انگشتان پا
از دست دادن کنترل مثانه یا روده
مشکل در تعادل و راه رفتن
تنفس مختل شده پس از آسیب
گردن یا پشت به طور عجیب و غریب پیچ خورده
چه موقع به پزشک مراجعه کنیم
هر کسی که ضربه قابل توجهی به سر یا گردن خود وارد کند ، نیاز به بررسی فوری پزشکی برای احتمال آسیب نخاعی دارد. در حقیقت ، تصور اینکه قربانیان تروما از ناحیه نخاع آسیب دیده اند ، تا زمانی که خلاف آن ثابت نشود ، ایمن ترین است:
آسیب جدی ستون فقرات همیشه بلافاصله مشخص نیست. اگر تشخیص داده نشود ، ممکن است آسیب شدیدتری ایجاد شود.
بی حسی یا فلج ممکن است بلافاصله اتفاق بیفتد یا به تدریج در اثر خونریزی یا تورم در نخاع یا اطراف آن رخ دهد.
زمان بین آسیب و درمان می تواند در تعیین میزان و شدت عوارض و میزان احتمالی بهبودی پیش بینی شده بسیار حیاتی باشد.
اگر مشکوک هستید کسی از ناحیه کمر یا گردن آسیب دیده است:
فرد آسیب دیده را حرکت ندهید - ممکن است فلج دائمی و سایر عوارض جدی در پی داشته باشد
با شماره فوریت های پزشکی محلی خود تماس بگیرید
شخص را بی حرکت نگه دارید
حوله های سنگین را در دو طرف گردن قرار دهید یا تارسیدن مراقبت های اضطراری سر و گردن را نگه دارید.
کمک های اولیه ، مانند توقف خونریزی و راحتی فرد ، را بدون حرکت دادن سر و گردن ، فراهم کنید
علل
آسیب های نخاعی ممکن است در اثر آسیب به مهره ها ، رباط ها یا دیسک های ستون نخاع یا خود نخاع باشد.
ضایعه آسیب نخاعی ممکن است ناشی از ضربه ناگهانی و آسیب زا به ستون فقرات شما باشد که باعث شکستگی ، جابجایی ، خرد یا فشرده شدن مهره های شما شود. همچنین ممکن است در اثر اصابت گلوله یا زخم چاقو به نخاع شما نفوذ کرده و آن را قطع کند.
آسیب اضافی معمولاً طی چند روز یا هفته ها به دلیل خونریزی ، تورم ، التهاب و تجمع مایعات در نخاع و اطراف آن اتفاق می افتد.
ضایعه نخاعی غیرترومایی ممکن است در اثر آرتروز ، سرطان ، التهاب ، عفونت یا تحلیل رفتن دیسک ستون فقرات باشد.
درمان SCI آسیب طناب نخاعی
درمان قبل از بستری شدن بیمار در بیمارستان آغاز می شود. پیراپزشکان یا سایر پرسنل خدمات فوریت های پزشکی با دقت تمام ستون فقرات را در محل حادثه بی حرکت می کنند.
در بخش اورژانس ، این بی حرکتی ادامه می یابد در حالی که مشکلات تهدید کننده زندگی فوری تر شناسایی و برطرف می شوند. اگر بیمار به دلیل ضربه به شکم ، قفسه سینه یا ناحیه دیگری مجبور به جراحی فوری شود ، بی حرکتی و ترازبندی ستون فقرات در حین عمل حفظ می شود.
درمان های غیر جراحی
اگر بیمار SCI یا ضایعه نخاعی داشته باشد ، معمولاً در بخش مراقبت های ویژه (ICU) بستری می شود. برای بسیاری از آسیب های ستون فقرات
عمل جراحی
گاهی اوقات ، اگر به نظر می رسد نخاع توسط دیسک فتق ، لخته خون یا ضایعه دیگر فشرده شده است ، ممکن است یک جراح بخواهد بیمار را سریعاً به اتاق عمل برساند. این امر معمولاً برای بیمارانی با SCI ناقص یا با وخامت عصبی پیشرونده انجام می شود.
حتی اگر جراحی نتواند آسیب نخاع را معکوس کند ، ممکن است برای تثبیت ستون فقرات به جراحی نیاز داشته باشد تا از درد یا تغییر شکل در آینده جلوگیری کند. جراح تصمیم می گیرد که با کدام روش بیشترین سود را به بیمار برساند.
عوارض
در ابتدا ، تغییراتی در نحوه عملکرد بدن شما ممکن است طاقت فرسا باشد. با این حال ، تیم توانبخشی شما علاوه بر توصیه تجهیزات و منابع برای ارتقا کیفیت زندگی و استقلال ، به شما در تهیه ابزارهایی که برای رفع تغییرات ناشی از آسیب نخاعی نیاز دارید ، کمک خواهد کرد.
مناطقی که اغلب تحت تأثیر قرار می گیرند عبارتند از:
کنترل مثانه. مثانه شما به ذخیره ادرار از کلیه ها ادامه خواهد داد. با این حال ، ممکن است مغز شما نتواند مثانه شما را کنترل کند زیرا حامل پیام (نخاع) آسیب دیده است.
تغییرات در کنترل مثانه خطر ابتلا به عفونت ادراری را افزایش می دهد. این تغییرات همچنین ممکن است باعث عفونت کلیه و سنگ کلیه یا مثانه شود. در طول توانبخشی ، روش های جدیدی را برای کمک به تخلیه مثانه یاد خواهید گرفت.
کنترل روده. اگرچه معده و روده شما تقریباً مانند قبل از آسیب دیدگی شما کار می کنند ، اما کنترل حرکات روده شما اغلب تغییر می کند. یک رژیم غذایی با فیبر بالا ممکن است به تنظیم روده کمک کند و شما روش هایی را برای بهینه سازی عملکرد روده در حین توان بخشی یاد خواهید گرفت.
احساس پوست در زیر سطح عصبی آسیب دیده شما ، ممکن است بخشی از احساس پوست یا تمام آن را از دست داده باشید. بنابراین ، پوست شما نمی تواند پیامی را به مغز شما بفرستد که در اثر موارد خاص مانند فشار طولانی مدت ، گرما یا سرما آسیب دیده باشد.
این می تواند شما را در معرض زخم های فشاری قرار دهد ، اما تغییر مکان به طور مکرر - در صورت لزوم با کمک - می تواند از بروز این زخم ها جلوگیری کند. شما در طول توانبخشی مراقبت مناسب از پوست را یاد خواهید گرفت ، که به شما کمک می کند از این مشکلات جلوگیری کنید.
کنترل گردش خون آسیب نخاعی ممکن است باعث مشکلات گردش خون از فشار خون پایین هنگام بالا آمدن (افت فشار خون ارتاستاتیک) تا تورم اندام های شما شود. این تغییرات گردش خون همچنین ممکن است خطر ابتلا به لخته های خون مانند ترومبوز ورید عمقی یا آمبول ریه را افزایش دهد.
مشکل دیگر در کنترل گردش خون افزایش بالقوه تهدیدکننده فشار خون (هایپر رفلکسی خودکار) است. تیم توانبخشی شما به شما می آموزد که اگر این مشکلات بر شما تأثیر بگذارد چگونه از پس آنها برآیید.
دستگاه تنفسی. اگر عضلات شکم و قفسه سینه شما تحت تأثیر قرار گیرد ، آسیب دیدگی شما ممکن است تنفس و سرفه را دشوارتر کند. اینها شامل دیافراگم و عضلات دیواره قفسه سینه و شکم شما هستند.
سطح آسیب عصبی شما تعیین می کند که چه نوع مشکلات تنفسی داشته باشید. اگر دچار آسیب نخاع گردنی و توراسیک هستید ، ممکن است خطر ذات الریه یا سایر مشکلات ریوی داشته باشید. داروها و درمان می تواند به پیشگیری و درمان این مشکلات کمک کند.
تون عضلانی. برخی از افراد مبتلا به ضایعات نخاعی یکی از دو نوع مشکلات تون عضلانی را تجربه می کنند: سفت شدن یا حرکت کنترل نشده در عضلات (اسپاستیسیته) یا عضلات نرم و لنگ و فاقد لحن عضلانی (شل شدن).
تناسب اندام و سلامتی. کاهش وزن و آتروفی عضلات به زودی پس از آسیب نخاعی رایج است. تحرک محدود ممکن است منجر به کم تحرکی شود و شما را در معرض خطر چاقی ، بیماری های قلبی عروقی و دیابت قرار دهد.
یک متخصص تغذیه می تواند برای حفظ وزن مناسب به شما در داشتن یک رژیم غذایی مقوی کمک کند. درمانگران فیزیکی و شغلی می توانند در تدوین برنامه تناسب اندام و ورزش به شما کمک کنند.
سلامتی جنسی رابطه جنسی ، باروری و عملکرد جنسی ممکن است تحت تأثیر آسیب نخاعی باشد. مردان ممکن است تغییراتی در نعوظ و انزال مشاهده کنند.
زنان ممکن است تغییراتی در ترشح مواد تسهیل کننده مقاربت ئمشاهده کنند. پزشکان متخصص در اورولوژی یا باروری می توانند گزینه هایی برای عملکرد جنسی و باروری ارائه دهند.
درد برخی از افراد به دلیل استفاده بیش از حد از گروه های خاص عضلانی ، دردی مانند درد عضلات یا مفصل را تجربه می کنند. درد عصبی می تواند پس از آسیب نخاعی ، به خصوص در فردی که آسیب ناقص دارد ، رخ دهد.
افسردگی. کنار آمدن با همه تغییراتی که آسیب نخاعی به وجود آورده و زندگی با درد باعث افسردگی در بعضی از افراد می شود.
افرادی که از نظر عصبی تتراپلژی کامل هستند ، در معرض خطر بالای عوارض پزشکی ثانویه ، از جمله ذات الریه ، زخم های فشار و ترومبوز ورید عمقی هستند. زخم های فشار شایعترین عارضه ای هستند که از ۱۵٪ در سال اول پس از آسیب شروع می شوند و پس از آن بطور مداوم افزایش می یابند.
بازیابی عملکرد به شدت آسیب اولیه بستگی دارد. متأسفانه ، بعید است کسانی که SCI کامل دارند ، زیر سطح آسیب دیدگی دوباره بازیابی کنند. با این حال ، اگر درجاتی از پیشرفت وجود داشته باشد ، معمولاً طی چند روز اول پس از حادثه خود را نشان می دهد.
آسیب های ناقص معمولاً با گذشت زمان درجاتی از بهبود را نشان می دهند ، اما این با توجه به نوع آسیب متفاوت است. اگرچه بهبودی کامل در اکثر موارد بعید به نظر می رسد ، اما برخی از بیماران می توانند حداقل به اندازه کافی برای جابجایی و کنترل عملکرد روده و مثانه بهبود یابند.
پس از تثبیت بیمار ، مراقبت و درمان بر مراقبت های حمایتی و توان بخشی متمرکز می شود. اعضای خانواده ، پرستاران یا دستیاران ویژه آموزش دیده همه می توانند مراقبت های حمایتی را انجام دهند.
این مراقبت ها ممکن است شامل کمک به بیمار در استحمام ، لباس پوشیدن ، تغییر موقعیت از بستر یا تخت و سایر کمک ها باشد.
توانبخشی اغلب شامل فیزیوتراپی ، کاردرمانی و مشاوره برای حمایت عاطفی است. خدمات ممکن است در ابتدا در حالی که بیمار در بیمارستان بستری است ارائه شود. برخی از بیماران در یک مرکز توان بخشی بستری می شوند. سایر بیماران می توانند به صورت سرپایی و / یا در منزل به توانبخشی ادامه دهند.
اگر اخیراً آسیب نخاعی را تجربه کرده اید ، به نظر می رسد همه جنبه های زندگی شما تحت تأثیر قرار گرفته است.
. ممکن است تأثیرات آسیب دیدگی خود را از نظر ذهنی ، عاطفی و اجتماعی احساس کنید.
بسیاری از دانشمندان خوشبین هستند که پیشرفت در تحقیقات روزی بهبود آسیب های نخاعی را ممکن می کند. مطالعات تحقیقاتی در سراسر جهان ادامه دارد.
در این میان ، درمان ها و توانبخشی به بسیاری از افراد مبتلا به ضایعات نخاعی امکان می دهد زندگی مستقل و مثمر ثمر داشته باشند.
مغز و سیستم عصبی مرکزی شما
سیستم عصبی مرکزی از مغز و نخاع تشکیل شده است. نخاع ، از بافت نرم ساخته شده و توسط استخوان (مهره ها) احاطه شده است ، از قاعده مغز شما به سمت پایین گسترش می یابد و از سلول های عصبی و گروه های عصبی به نام تراکت تشکیل شده است که به قسمت های مختلف بدن شما می روند.
انتهای تحتانی نخاع شما کمی بالاتر از کمر شما در ناحیه ای بنام conus medullaris متوقف می شود. در زیر این منطقه گروهی از ریشه های عصبی به نام cauda equina وجود دارد.
تراکت در نخاع شما پیام هایی را بین مغز و بقیه بدن شما حمل می کند. دستگاههای حرکتی سیگنالهایی را از مغز شما برای کنترل حرکت عضلات منتقل می کنند. دستگاه های حسی سیگنال هایی را از قسمت های بدن به مغز شما منتقل می کنند که مربوط به گرما ، سرما ، فشار ، درد و موقعیت اندام های شما هستند.
آسیب به رشته های عصبی
این که علت آسیب زا باشد یا غیرترومایی باشد ، آسیب بر روی رشته های عصبی عبوری از ناحیه آسیب دیده تأثیر می گذارد و ممکن است بخشی یا تمام عضلات و اعصاب مربوطه شما را در زیر محل آسیب مختل کند.
آسیب قفسه سینه یا کمر می تواند بر تنه ، پاها ، کنترل روده و مثانه و عملکرد جنسی شما تأثیر بگذارد. آسیب گردن (دهانه رحم) علاوه بر تأثیر بر حرکات بازوها و احتمالاً توانایی تنفس ، همان مناطق را تحت تأثیر قرار می دهد.
دلایل عمده آسیب های نخاعی
شایعترین علل صدمات نخاعی در ایالات متحده عبارتند از:
حوادث وسایل نقلیه موتوری. تصادفات اتومبیل و موتورسیکلت علت اصلی آسیب های نخاعی است که تقریباً نیمی از آسیب های جدید نخاع را هر ساله تشکیل می دهد.
سقوط. آسیب نخاعی بعد از ۶۵ سالگی بیشتر در اثر زمین خوردن ایجاد می شود. به طور کلی ، زمین خوردن باعث حدود ۳۱٪ از آسیب های نخاعی می شود.
اعمال خشونت آمیز. بیش از ۱۳٪ از آسیب های نخاعی ناشی از برخوردهای خشن است که معمولاً شامل زخم های ناشی از گلوله است. زخم چاقو نیز شایع است.
آسیب های ورزشی و تفریحی. فعالیت های ورزشی ، مانند ورزش های ضربه ای و غواصی در آب کم عمق ، باعث ایجاد حدود ۱۰٪ از آسیب های نخاعی می شود.
مصرف الکل از هر ۴ آسیب نخاعی ۱ مورد است.
بیماریها سرطان ، آرتروز ، پوکی استخوان و التهاب نخاع نیز می تواند باعث آسیب نخاع شود.
عوامل خطر
اگرچه ضایعه نخاعی معمولاً نتیجه یک حادثه است و ممکن است برای هر کسی اتفاق بیفتد ، عوامل خاصی ممکن است شما را در معرض خطر بیشتری برای حفظ آسیب نخاعی قرار دهند ، از جمله:
مرد بودن آسیب های نخاعی تعداد نامتناسبی از مردان را تحت تأثیر قرار می دهد. در حقیقت ، زنان تنها حدود ۲۰٪ از آسیب های نخاعی آسیب دیده در ایالات متحده را تشکیل می دهند.
در سن ۱۶ تا ۳۰ سالگی. اگر بین ۱۶ تا ۳۰ سال سن داشته باشید به احتمال زیاد دچار آسیب تروماتیک نخاعی خواهید شد. متوسط سن هنگام آسیب دیدگی ۴۳ سال است.
بیش از ۶۵ سال سن. سقوط باعث بیشترین آسیب در بزرگسالان مسن می شود.
انجام رفتارهای پرخطر. غواصی در آب خیلی کم عمق یا ورزش بدون پوشیدن تجهیزات ایمنی مناسب یا اقدامات احتیاطی مناسب می تواند منجر به آسیب نخاعی شود. تصادفات وسایل نقلیه موتوری دلیل اصلی صدمات نخاعی برای افراد زیر ۶۵ سال است.
داشتن اختلال استخوان یا مفصل. اگر اختلال دیگری داشته باشید که بر استخوان ها یا مفاصل شما تأثیر بگذارد ، مانند آرتروز یا پوکی استخوان ، یک آسیب نسبتاً جزئی می تواند باعث آسیب نخاع شود.
علائم
توانایی شما در کنترل اندام های خود پس از آسیب نخاعی به دو عامل بستگی دارد: محل آسیب در امتداد نخاع و شدت آسیب نخاع.
پایین ترین قسمت طبیعی نخاع به عنوان سطح عصبی آسیب دیدگی شما نامیده می شود. شدت آسیب اغلب "کامل" نامیده می شود و به عنوان یکی از موارد زیر طبقه بندی می شود:
کامل. اگر تمام احساس (حسی) و توانایی کنترل حرکت (عملکرد حرکتی) در زیر آسیب نخاعی از بین برود ، آسیب شما کامل نامیده می شود.
ناقص اگر در زیر منطقه آسیب دیده عملکرد حرکتی یا حسی داشته باشید ، آسیب دیدگی شما را ناقص می نامند. درجات مختلف آسیب ناقص وجود دارد.
علاوه بر این ، فلج ناشی از آسیب نخاعی ممکن است به شرح زیر باشد:
تتراپلژی. این به عنوان کوادریپلژی نیز شناخته می شود ، این بدان معنی است که بازوها ، دست ها ، تنه ، پاها و اندام های لگن تحت تأثیر آسیب نخاعی قرار دارند.
پاراپلژی این فلج تمام یا بخشی از تنه ، پاها و اندام های لگن را تحت تأثیر قرار می دهد.
تیم مراقبت های بهداشتی یک سری آزمایشات برای تعیین سطح عصبی و کامل بودن آسیب انجام می دهد.
صدمات نخاعی از هر نوع ممکن است منجر به یک یا چند مورد از علائم و نشانه های زیر شود:
از دست دادن حرکت
از دست دادن یا تغییر احساس ، از جمله توانایی احساس گرما ، سرما و لمس
از دست دادن کنترل روده یا مثانه
فعالیت های رفلکس یا اسپاسم
تغییر در عملکرد جنسی ، حساسیت جنسی و باروری
درد یا احساس سوزش شدید ناشی از آسیب به رشته های عصبی نخاع
مشکل در تنفس ، سرفه یا پاکسازی ترشحات از ریه ها
علائم و نشانه های اضطراری
علائم اضطراری و علائم آسیب نخاعی پس از تصادف ممکن است شامل موارد زیر باشد:
کمردرد یا فشار شدید در گردن ، سر یا کمر
ضعف ، عدم هماهنگی یا فلج در هر قسمت از بدن شما
بی حسی ، گزگز یا از دست دادن احساس در دست ها ، انگشتان ، پا یا انگشتان پا
از دست دادن کنترل مثانه یا روده
مشکل در تعادل و راه رفتن
تنفس مختل شده پس از آسیب
گردن یا پشت به طور عجیب و غریب پیچ خورده
چه موقع به پزشک مراجعه کنیم
هر کسی که ضربه قابل توجهی به سر یا گردن خود وارد کند ، نیاز به بررسی فوری پزشکی برای احتمال آسیب نخاعی دارد. در حقیقت ، تصور اینکه قربانیان تروما از ناحیه نخاع آسیب دیده اند ، تا زمانی که خلاف آن ثابت نشود ، ایمن ترین است:
آسیب جدی ستون فقرات همیشه بلافاصله مشخص نیست. اگر تشخیص داده نشود ، ممکن است آسیب شدیدتری ایجاد شود.
بی حسی یا فلج ممکن است بلافاصله اتفاق بیفتد یا به تدریج در اثر خونریزی یا تورم در نخاع یا اطراف آن رخ دهد.
زمان بین آسیب و درمان می تواند در تعیین میزان و شدت عوارض و میزان احتمالی بهبودی پیش بینی شده بسیار حیاتی باشد.
اگر مشکوک هستید کسی از ناحیه کمر یا گردن آسیب دیده است:
فرد آسیب دیده را حرکت ندهید - ممکن است فلج دائمی و سایر عوارض جدی در پی داشته باشد
با شماره فوریت های پزشکی محلی خود تماس بگیرید
شخص را بی حرکت نگه دارید
حوله های سنگین را در دو طرف گردن قرار دهید یا تارسیدن مراقبت های اضطراری سر و گردن را نگه دارید.
کمک های اولیه ، مانند توقف خونریزی و راحتی فرد ، را بدون حرکت دادن سر و گردن ، فراهم کنید
علل
آسیب های نخاعی ممکن است در اثر آسیب به مهره ها ، رباط ها یا دیسک های ستون نخاع یا خود نخاع باشد.
ضایعه آسیب نخاعی ممکن است ناشی از ضربه ناگهانی و آسیب زا به ستون فقرات شما باشد که باعث شکستگی ، جابجایی ، خرد یا فشرده شدن مهره های شما شود. همچنین ممکن است در اثر اصابت گلوله یا زخم چاقو به نخاع شما نفوذ کرده و آن را قطع کند.
آسیب اضافی معمولاً طی چند روز یا هفته ها به دلیل خونریزی ، تورم ، التهاب و تجمع مایعات در نخاع و اطراف آن اتفاق می افتد.
ضایعه نخاعی غیرترومایی ممکن است در اثر آرتروز ، سرطان ، التهاب ، عفونت یا تحلیل رفتن دیسک ستون فقرات باشد.
درمان SCI آسیب طناب نخاعی
درمان قبل از بستری شدن بیمار در بیمارستان آغاز می شود. پیراپزشکان یا سایر پرسنل خدمات فوریت های پزشکی با دقت تمام ستون فقرات را در محل حادثه بی حرکت می کنند.
در بخش اورژانس ، این بی حرکتی ادامه می یابد در حالی که مشکلات تهدید کننده زندگی فوری تر شناسایی و برطرف می شوند. اگر بیمار به دلیل ضربه به شکم ، قفسه سینه یا ناحیه دیگری مجبور به جراحی فوری شود ، بی حرکتی و ترازبندی ستون فقرات در حین عمل حفظ می شود.
درمان های غیر جراحی
اگر بیمار SCI یا ضایعه نخاعی داشته باشد ، معمولاً در بخش مراقبت های ویژه (ICU) بستری می شود. برای بسیاری از آسیب های ستون فقرات
عمل جراحی
گاهی اوقات ، اگر به نظر می رسد نخاع توسط دیسک فتق ، لخته خون یا ضایعه دیگر فشرده شده است ، ممکن است یک جراح بخواهد بیمار را سریعاً به اتاق عمل برساند. این امر معمولاً برای بیمارانی با SCI ناقص یا با وخامت عصبی پیشرونده انجام می شود.
حتی اگر جراحی نتواند آسیب نخاع را معکوس کند ، ممکن است برای تثبیت ستون فقرات به جراحی نیاز داشته باشد تا از درد یا تغییر شکل در آینده جلوگیری کند. جراح تصمیم می گیرد که با کدام روش بیشترین سود را به بیمار برساند.
عوارض
در ابتدا ، تغییراتی در نحوه عملکرد بدن شما ممکن است طاقت فرسا باشد. با این حال ، تیم توانبخشی شما علاوه بر توصیه تجهیزات و منابع برای ارتقا کیفیت زندگی و استقلال ، به شما در تهیه ابزارهایی که برای رفع تغییرات ناشی از آسیب نخاعی نیاز دارید ، کمک خواهد کرد.
مناطقی که اغلب تحت تأثیر قرار می گیرند عبارتند از:
کنترل مثانه. مثانه شما به ذخیره ادرار از کلیه ها ادامه خواهد داد. با این حال ، ممکن است مغز شما نتواند مثانه شما را کنترل کند زیرا حامل پیام (نخاع) آسیب دیده است.
تغییرات در کنترل مثانه خطر ابتلا به عفونت ادراری را افزایش می دهد. این تغییرات همچنین ممکن است باعث عفونت کلیه و سنگ کلیه یا مثانه شود. در طول توانبخشی ، روش های جدیدی را برای کمک به تخلیه مثانه یاد خواهید گرفت.
کنترل روده. اگرچه معده و روده شما تقریباً مانند قبل از آسیب دیدگی شما کار می کنند ، اما کنترل حرکات روده شما اغلب تغییر می کند. یک رژیم غذایی با فیبر بالا ممکن است به تنظیم روده کمک کند و شما روش هایی را برای بهینه سازی عملکرد روده در حین توان بخشی یاد خواهید گرفت.
احساس پوست در زیر سطح عصبی آسیب دیده شما ، ممکن است بخشی از احساس پوست یا تمام آن را از دست داده باشید. بنابراین ، پوست شما نمی تواند پیامی را به مغز شما بفرستد که در اثر موارد خاص مانند فشار طولانی مدت ، گرما یا سرما آسیب دیده باشد.
این می تواند شما را در معرض زخم های فشاری قرار دهد ، اما تغییر مکان به طور مکرر - در صورت لزوم با کمک - می تواند از بروز این زخم ها جلوگیری کند. شما در طول توانبخشی مراقبت مناسب از پوست را یاد خواهید گرفت ، که به شما کمک می کند از این مشکلات جلوگیری کنید.
کنترل گردش خون آسیب نخاعی ممکن است باعث مشکلات گردش خون از فشار خون پایین هنگام بالا آمدن (افت فشار خون ارتاستاتیک) تا تورم اندام های شما شود. این تغییرات گردش خون همچنین ممکن است خطر ابتلا به لخته های خون مانند ترومبوز ورید عمقی یا آمبول ریه را افزایش دهد.
مشکل دیگر در کنترل گردش خون افزایش بالقوه تهدیدکننده فشار خون (هایپر رفلکسی خودکار) است. تیم توانبخشی شما به شما می آموزد که اگر این مشکلات بر شما تأثیر بگذارد چگونه از پس آنها برآیید.
دستگاه تنفسی. اگر عضلات شکم و قفسه سینه شما تحت تأثیر قرار گیرد ، آسیب دیدگی شما ممکن است تنفس و سرفه را دشوارتر کند. اینها شامل دیافراگم و عضلات دیواره قفسه سینه و شکم شما هستند.
سطح آسیب عصبی شما تعیین می کند که چه نوع مشکلات تنفسی داشته باشید. اگر دچار آسیب نخاع گردنی و توراسیک هستید ، ممکن است خطر ذات الریه یا سایر مشکلات ریوی داشته باشید. داروها و درمان می تواند به پیشگیری و درمان این مشکلات کمک کند.
تون عضلانی. برخی از افراد مبتلا به ضایعات نخاعی یکی از دو نوع مشکلات تون عضلانی را تجربه می کنند: سفت شدن یا حرکت کنترل نشده در عضلات (اسپاستیسیته) یا عضلات نرم و لنگ و فاقد لحن عضلانی (شل شدن).
تناسب اندام و سلامتی. کاهش وزن و آتروفی عضلات به زودی پس از آسیب نخاعی رایج است. تحرک محدود ممکن است منجر به کم تحرکی شود و شما را در معرض خطر چاقی ، بیماری های قلبی عروقی و دیابت قرار دهد.
یک متخصص تغذیه می تواند برای حفظ وزن مناسب به شما در داشتن یک رژیم غذایی مقوی کمک کند. درمانگران فیزیکی و شغلی می توانند در تدوین برنامه تناسب اندام و ورزش به شما کمک کنند.
سلامتی جنسی رابطه جنسی ، باروری و عملکرد جنسی ممکن است تحت تأثیر آسیب نخاعی باشد. مردان ممکن است تغییراتی در نعوظ و انزال مشاهده کنند.
زنان ممکن است تغییراتی در ترشح مواد تسهیل کننده مقاربت ئمشاهده کنند. پزشکان متخصص در اورولوژی یا باروری می توانند گزینه هایی برای عملکرد جنسی و باروری ارائه دهند.
درد برخی از افراد به دلیل استفاده بیش از حد از گروه های خاص عضلانی ، دردی مانند درد عضلات یا مفصل را تجربه می کنند. درد عصبی می تواند پس از آسیب نخاعی ، به خصوص در فردی که آسیب ناقص دارد ، رخ دهد.
افسردگی. کنار آمدن با همه تغییراتی که آسیب نخاعی به وجود آورده و زندگی با درد باعث افسردگی در بعضی از افراد می شود.
افرادی که از نظر عصبی تتراپلژی کامل هستند ، در معرض خطر بالای عوارض پزشکی ثانویه ، از جمله ذات الریه ، زخم های فشار و ترومبوز ورید عمقی هستند. زخم های فشار شایعترین عارضه ای هستند که از ۱۵٪ در سال اول پس از آسیب شروع می شوند و پس از آن بطور مداوم افزایش می یابند.
بازیابی عملکرد به شدت آسیب اولیه بستگی دارد. متأسفانه ، بعید است کسانی که SCI کامل دارند ، زیر سطح آسیب دیدگی دوباره بازیابی کنند. با این حال ، اگر درجاتی از پیشرفت وجود داشته باشد ، معمولاً طی چند روز اول پس از حادثه خود را نشان می دهد.
آسیب های ناقص معمولاً با گذشت زمان درجاتی از بهبود را نشان می دهند ، اما این با توجه به نوع آسیب متفاوت است. اگرچه بهبودی کامل در اکثر موارد بعید به نظر می رسد ، اما برخی از بیماران می توانند حداقل به اندازه کافی برای جابجایی و کنترل عملکرد روده و مثانه بهبود یابند.
پس از تثبیت بیمار ، مراقبت و درمان بر مراقبت های حمایتی و توان بخشی متمرکز می شود. اعضای خانواده ، پرستاران یا دستیاران ویژه آموزش دیده همه می توانند مراقبت های حمایتی را انجام دهند.
این مراقبت ها ممکن است شامل کمک به بیمار در استحمام ، لباس پوشیدن ، تغییر موقعیت از بستر یا تخت و سایر کمک ها باشد.
توانبخشی اغلب شامل فیزیوتراپی ، کاردرمانی و مشاوره برای حمایت عاطفی است. خدمات ممکن است در ابتدا در حالی که بیمار در بیمارستان بستری است ارائه شود. برخی از بیماران در یک مرکز توان بخشی بستری می شوند. سایر بیماران می توانند به صورت سرپایی و / یا در منزل به توانبخشی ادامه دهند.
..